On the road again

On the road again

Vrij vroeg vertrok ik uit Arugam Bay om in Pottuvil de bus naar Batticaloa te nemen. Pete had mij vertelt hoe laat deze ging. Maar op het busstation aangekomen ging deze bus niet meer. Er waren wel indirecte bussen maar het was nogal een vaag verhaal vertelt door meerdere vage mannetjes die uiteraard wel een aanbod voor hun tuktuk service hadden.

Plots kwam er een man aanrennen. Ik moest nu meekomen voor de directe bus naar Batticaloa. En voor ik het wist was ik in een tuktuk geduwd en scheurden we weg. Geen idee waar naar toe. Toen ik het vroeg bleek de bus al vertrokken en wij gingen deze inhalen. Maar ik mocht ook met alle plezier voor 3000 rupie in de tuktuk naar Batticaloa. Dat zal inderdaad best.

We kregen de bus in het zicht dus we gingen langzamer rijden. Misschien was ik immers nog over te halen. Maar toen de tuktuk driver doorhad dat dit niet het geval was werd er gebeld en bleef de bus staan.

Nu moest deze tuktuk man natuurlijk geld hebben. 200 rupie leek mij prima voor deze 5 minuten. Maar meneer vond dat te weinig en weigerde het aan te nemen. Daarop probeerde ik het in zijn borstzakje te stoppen, tijd voor ellenlange onderhandeling was er niet en dit bedrag is echt aan de ruime kant, maar dat lukte niet. Toen heb ik het geld gewoon in zn tuktuk gegooid en ben ik, terwijl de conducteur van de bus hard moest lachen, ingestapt. De rest van de reis was lang, maar verliep prima.

Zo kwam ik halverwege de middag aan in Niaveli, een dorp waar niets te doen is, maar waar het strand alles goed maakt. Lisa en Ruan runnen guesthouse Residence en maken het hun gasten erg naar de zin. Elke avond eten we samen, meestal kookt Lisa en dat is en lekker en heel gezellig. Daarna wordt er wat gedronken en heel veel gekletst in de tuin.

Mn eerste dag hier ben ik naar het strand geweest en naar Trincomalee, een stad die zwaar heeft geleden onder de oorlog met de Tamil Tijgers. Daar is echter weinig meer van te merken. De stad kun je rustig overslaan tenzij je het wel leuk vindt om herten op een busstation te zien.

De dag erna ging ik naar Pigeon Island om te snorkelen. Ik ben mn Padi vergeten dus meer zat er even niet in maar ik denk niet dat ik met duiken meer had kunnen zien dan nu met snorkelen. 9 haaien en 3 zeeschildpadden! Die laatste vind ik echt te gek, dus ik ben een zeer blij mens. De haaien zijn overigens redelijk groot (1-2 meter, maar ongevaarlijk. Dan ook nog een leuk boottochtje naar het eiland toe, kortom, de dag kon niet meer stuk.

Nu hadden twee andere gasten het plan opgevat om een scooter te huren en dan opzoek te gaan naar niet ontdekte strandjes. Uiteindelijk gingen ze niet, waarom weet ik niet. Maar het leek mij wel een goed plan om een scooter te huren. In de lonely planet stond namelijk ook een route vanaf Niaveli naar het noorden.

Dus zo gezegd zo gedaan. De volgende dag vertrokken naar uppuveli en daar een scooter gehuurd. En toen maar gaan. Lekker rond cruisen langs mooie stranden en mangrovebossen. Even wezen tanken en weer verder. Hoewel het niet druk was op de weg heb je toch het nodige bekijk als blanke vrouw op een scooti met een te grote helm op.

Daarna nog even genoten van het strand van uppaveli en de toffe golven en toen terug naar mn onderkomen. Doel was met de bus, maar ik had schijnbaar de andere kant op moeten lopen voor de halte. Want stopt de bus normaal gesproken overal, nu was er nergens een halte. Maar plots stopte er een mooie en hele nieuwe auto (er zat nog beschermfolie over de handgreep) en mocht ik meerijden. Wel weer een aanbod voor een ander hotel moeten afslaan, maar ik was toch lekker snel op mn plaats van bestemming. De auto is nu helaas iets minder nieuw en ik vrees behoorlijk zanderig ;)

Vervolgens even gerust en daarna met Ruan en Lisa de andere kant van Niaveli ontdekken zoals Ruan dat zo mooi noemt. Ruan droomt namelijk van een landrover waarin hij safaris aan zijn gasten aanbied maar voorlopig maakt hij deze met speciale gasten in zijn Suzuki alto. Welliswaar voorzien van airco, maar je leest het goed, een Suzuki alto.

Lisa ging mee als spotter en daar was ze behoorlijk goed in. Speciaal voor mij waren beiden er 's ochtends al op uitgetrokken om nieuwe plekken te ontdekken. En hoe wel er op deze nieuwe plekken helaas geen olifanten waren was de omgeving echt schitterend. Prachtige, uitgestrekte wetlands waar niemand te zien was op een eenzame visser en een boerenechtpaar na.

En Lisa heeft hornbills voor me gespot. Meerdere. Die geweldige vogel ontbrak nog op deze reis, maar nu heb ik er weer een paar brilliante foto's van.

Vanmorgen bracht Ruan me helemaal naar het busstation in Trinco (schijnbaar was mn tip zo genereus dat ze daar op stonden). Van daar kon ik met de directe bus en hoefde ik nog maar een klein stukje met de tuktuk naar Sigiriya.

Gisteravond heeft het klimaat een omslag gemaakt dus vandaag is het warm en vooral heel vochtig. Perfect weer dus voor een fietstochtje om de omgeving te verkennen.

Maar ik kwam langs de kleinere rock van sigitiya vanwaar je goed zicht hebt op de grotere Lion rock, het hoogtepunt van Sigiriya, en besloot deze kleine (400 meter) maar vast even te beklimmen.

Nu had ik van anderen gehoord over het gevaar van cobra's en dat je met een stok op de grond moest slaan om hen af te schrikken en dat je makkelijk kon verdwalen en vooral een gids moest nemen. Dus toen een oud mannetje op flipflops zich aanbood voor, na kort onderhandelen, slechts 1000 rupie, ging ik daar graag op in.

Hoewel hij meerdere keren wees op nesten waarin jonge cobra's zouden zitten, vond ik hem verdacht weinig slaan met zijn stok. Wel beklom hij de trapjes redelijk gemakkelijk op zn slippers terwijl ik er zwetend op mn nikies achteraan probeerde te rennen. Toch was ik onwijs blij met de man want zonder hem was ik nooit boven gekomen. (En had ik de meters grote slapende buddah van 1500 jaar oud, precies voor mn neus, compleet gemist...foutje!) Ik had echt geen pad gezien in de mega rotsblokken waar we overheen moesten klimmen. Op een gegeven moment dacht ik bij iedere rots, straks moet ik ook nog naar beneden, hoe ga ik dat fiksen?!

Maar eenmaal boven was ik mn kletsnatte shirt, dorst en tocht door de jungle naar boven totaal vergeten. Wat een uitzicht! Echt adembenemend. En dat terwijl het bewolkt was. Zo mooi. Heb dus volop zin in de grote rock morgen, want ja, ik ben ook weer veilig beneden gekomen.

Morgenvroeg dus op tijd op, ontbijt om 7 uur en uiterlijk om 8 uur klimmen. In mn nieuwe guesthouse hebben ze al een plan voor de middag bedacht: tot rust komen in de spa. Klinkt ideaal. Daarna maakt de eigenaar eventueel nog een tocht door de omgeving met zijn gasten. Kortom klinkt als muziek in mn oren. Maar dan moet ik wel de killerbees die huizen op de grote Lion rock overleven natuurlijk... ;)