Anassi! Peera! Rottiaaaaaa!

Oké, dan ben je drie dagen op reis en sta je weer voor de taak een niet alledaags reisverslag te schrijven voor het thuisfront.  Bij iedere reis worden de verwachtingen hoger; ga daar maar eens aanstaan. Ik voel spontaan een writers block opkomen. Nou ja, dat is misschien een beetje overdreven voor iemand die alleen maar een vakantiecolumn onderhoud!

Goed, de reis is dus begonnen en zoals bij elke reis was het begin weer tamelijk zwaar. Allereerst moest ik in de slurf van het vliegtuig een schietgebedje doen dat ik niet 6 uur lang naast de blanke versie van BA Baracus hoefde te zitten. Compleet met baard, gouden kettingen en armbanden. Niet te vergeten: zijn twee (!) Louis Vutton tassen. Het gebed werd gelukkig verhoord, ik zat naast een vriendelijke man met Aziatische looks en een lege stoel daartussen in. Waar ik naartoe ging? Sri Lanka? Oeioeioei, zou ik dat wel in mn eentje doen? Nee, hij was zelf nog nooit in Sri Lanka geweest, maar dat deed niet ter zake. Oh, ik was al in India geweest? Nou dan zou het misschien toch goed moeten komen... En u ook een hele fijne reis gewenst.

Dan Dubai, overal mensen die op drie stoelen tegelijk liggen te slapen, vette gadgets die mijn budget te boven gingen, maar nog steeds dezelfde heerlijke sandwiches en sapjes als twee jaar geleden. Ik voelde me weer helemaal de oude. Wel een beetje vreemd dat er zoveel out of order atm's waren...

Toen door naar Colombo. Hoewel ik gelukkig niet naast de ADHD Sri Lankees zat die zich om de 5 minuten omhoog trok aan de stoel van zijn voorganger, zat ik wel schuin achter een hele lelijke man (met nog lelijkere vrouw) die wel eens een broeksriem mocht kopen. Schijnbaar werken schietgebedjes niet tegen grote bouwvakker decolletés. Wat ik zeg: het begin van de reis was zwaar.

Eenmaal aangekomen in Sri Lanka verkochten ze daar op het vliegveld weer eens wat anders dan de gebruikelijke drank, geurtjes en sigaretten. Namelijk wasmachines. Ook koelkasten en flatscreen televisies. Maar vooral wasmachines. Tja, dan snap je wel waarom je altijd zo lang moet wachten voor alle bagage van een Sri Lankees of Indiër is ingeckeckt.

Ik kon met moeite de aanlokkelijkheid van een nieuwe wasmachine naast me neerleggen, en was nog op tijd voor de bus naar Colombo central busstation. Drie kwartier in de bus voor het enorme bedrag van 85 cent, waar zie je dat nog?!

Op het busstation stond mijn tuktuk, en die van vele anderen, al klaar. En nadat we met gierende banden waren weggeraced, toeterend een bus ontweken en de contact zoekende, vriendelijke tuktuk chauffeur naast ons, compleet negeerden, wist ik het zeker: ik wil later ook een tuktuk. Hoe te gek is zo'n karretje? Hij kan gemakkelijk overal langs. Twee auto's naast elkaar op 1 rijstrook?, geen probleem, daar kan nog best een tuktuk tussen. Je zit altijd droog, het waait lekker door en je meertonige sirene, bedoelt om klanten te trekken, kan ook best al vervanging van spotify dienen. En dan, voor velen van ons, het grootste pluspunt: een houder aan de rechterkant voor je fles sterke drank! Hoe wel onze tuktuk chauffeur Max in India ook best een borrel lustte (en nam) kan ik me niet herinneren dat ze daar ook zo'n houder hadden.

In plaats van even te rusten na de lange reis, ging ik bijna meteen een kijkje nemen in de stad. Dat kijkje moest ik al snel onderbreken door een enorme hongerklop en chronische dorst. Dus even langs de maccie. Oh en die mag er zijn in Sri Lanka hoor. Een combi van Mac en kfc, compleet met echt pittige kip en onbeperkt saus. Oh, en deze Mac heeft een bezorgservice. (de dag na carnaval, toen iemand op het idee was gekomen dat we om 9 uur aan het Mac-ontbijt moesten zitten, mijmerde iemand 'waarom bezorgen ze van de maccie eigenlijk niet...?').

Toen weer door. De zee, parlementsgebouw, Dutch hospital, pelikanen en een stupa bekeken. Overgoten door met een heerlijk sausje chaos. (Aanvankelijk wilde ik Colombo grotendeels links laten liggen, maar die fijne mix van zon, lawaai, verkeer en mensen deed me dat vergeten.) Allemaal bekend van Wie is de mol. Maar daarna was ik zo moe dat ik naar mn hotel ben gekropen en tot 19 uur heb geslapen.

Toen toch maar even eten gehaald bij Pilawoos. Geroemd door de lonely planet om zn kotthu; gesneden rotti met van alles er door. Super lekker. Op de terugreis ga ik zeker weer langs. Dus een aanrader.

Dan vandaag een treinritje van Colombo naar Galle. Ik bleek een uur te vroeg op Fort trainstation (ook bekend uit WidM), tel daar een uur vertraging bij op en je snapt dat ik het hele station nu als mn broekzak ken. Kaartjes voor deze trein zijn er alleen voor de 2e en 3e klas en kosten wederom niets, zo'n 1,50 euro voor een tocht van 2 uur. Het betekent wel dat je weinig tot geen kans hebt op een zitplaats maar in het tussenstuk moet staan. Des te beter voor het uitzicht en dus de foto's, maar dat is mijn mening.

Op het station had ik al meerdere aanbiedingen voor persoonlijke rondreizen door Sri Lanka van allerhande vriendelijke mannetjes afgeslagen en ik de trein ging ik daar gezellig mee door. Hello. I'm from Holland. Yes Amsterdam and Blaricum (???). I'm staying for 2,5 weeks. No I don 't need a personal guide. Yes I am very sure. Very sure! 5 minuten later... Yes I'm still sure.

Nadat het enge mannetje dat zeer onder de indruk was van mijn tas met zaklamp-sleutelhanger, was uitgestapt en ik ook al mijn andere spullen nog had, kon ik rustig vanaf mijn tas van het prachtige uitzicht genieten, half hangend uit de deur (papa, dit kun je beter niet voorlezen aan mama :)

Nu moest ik allerhande verkopers van me afslaan. Nee geen ananassi, peera, rotti, of in een deegje verpakte gamba die in de warme trein aan het doorgaren is, voor Cor. Ook de gratis mini krabcake, heb ik overgeslagen met als excuus dat Nederlandse maagjes iet wat gevoelig zijn... Daarnaast kwamen er drankjes, kranten en kinderboeken langs. Vaak aan de man gebracht door mensen met ernstige vormen van lepra of andere lichaamsdelen verminkingen. (In heel Colombo zijn de straten geschikt gemaakt voor blinden hoewel ik er slechts 2 heb gezien.)

En nu ben ik aangekomen in een stukje Nederlandse geschiedenis in de tropen: Galle, een oude VOC stad. Ik logeer in het new and old Dutch house waar zelfs op het blaadje met de Wi-Fi-code het VOC logo staat. Helaas was het bewolkt en dreigde er elk moment een flink onweer los te barsten, dus heel veel heb ik nog niet gezien. Daarnaast had ik flink hoofdpijn.(Overigens is dat matige weer pas iets van de namiddag).

Wat ik wel heb gezien is een blauwe diamant, die wij Nederlanders graag als investering schijnen te kopen. Sorry annelies, ik heb deze investering voor later ook afgeslagen...3300 dollar vond ik wat overdreven. Ten slotte hebben wij al een TomTom als investering in de toekomst ;) De lieve man van de winkel raadde me nog wel aan om elk aanbod van een persoonlijke gids af te slaan. Was ik al eens in India geweest? O, dan hoefde hij me niets meer te zeggen. Dan had ik alles op dat gebied al meegemaakt en zou het zeker goed met me komen in Sri Lanka.

Ik krijg toch het gevoel dat ze hier niet zo dol zijn op de buren uit India... Al doet de Sri lankese man niet echt onder qua hygiëne voor de Indische man. Oké, ik heb nog geen roggel gehoord. Maar op elke hoek van de straat, bij elke bocht en bij elk station blijft hij even staan om zijn territorium te markeren met een rood kwakje uitgespuugde pitjes van een of andere soort.

Maar voordat er weer mensen zijn die roepen dat ik racistisch ben (de reden dat ik al 10 jaar op een multiculturele school werk): tot nu toe zijn de Sri lankesen zeer vriendelijke en behulpzaam en geniet ik ten zeerste van mn reis!

Aan het einde van de middag toch een rondje gemaakt over de muren van de vesting (de muren, gebouwd door de Nederlanders, die de oude stad beschermden tijdens de Tsunami, terwijl de nieuwe stad ernstig beschadigd raakte). Een vriendelijk Engels koppel op de foto gezet en natuurlijk wat foto's gemaakt van de Nederlandse hervormde kerk (ja ouders, jullie lezen het goed en morgen is het plan om ook even binnen te kijken).

Nu moet ik snel gaan slapen, want morgen om 06.00 staat er een hoogtepuntje op het programma: whale watching. En niet zomaar een walvis, de blauwe walvis, het grootste zoogdier ter wereld!