Sri Lanka: never a dull moment

Oké, of dit een alledaags reisverslag gaat worden is de vraag. Kernwoorden zullen iig zijn: walvis, busreis , safari's en maffiapraktijken. En hoe wel de laatste de meeste aandacht zal trekken, is de rest niet minder spectaculair.

Na het eten in Galle zag ik reclame voor een walvistocht. Ik had gehoopt dat zo laat in het seizoen nog te kunnen doen en besloot dus mee te gaan tien een vriendelijke jongen dit kwam vragen.

De volgende dag in alle vroegte (het leven lijkt hier altijd om 05.00 te beginnen) gingen we op pad samen met twee Indiërs. Onderweg naar de haven praatten we over, hoe kan het ook anders, de prijs van auto's.

In de haven aangekomen gingen we naar de boot. Natuurlijk wist ik dat deze er anders zou uitzien dan tijdens mijn walvistrip in Boston. Maar zo klein had ik weer niet verwacht. We kregen een lunchpakket en het gebruikelijke reddingsvest en voeren, samen met nog wat bootjes, uit.

Al snel zagen we dolfijnen, springende tonijnen en vliegende vissen. Die zijn erg cool en verdienen hun eigen pixar film. Maar we wilden natuurlijk walvissen. En daar spoot het water al uit de zee omhoog. Meteen alle bootjes er achteraan. Het spoor van de walvis was goed te zien. Maar wat het probleem is met deze beesten, en in Boston was dat niet anders, is dat het wel de grootste zoogdieren ter wereld zijn, maar dat ze van hun 30 meter maar een heel klein stukje boven water laten zien. En dit doen ze maar heel zelden. Veel spuitend water en af en toe een stukje rug dus. Maar de 7 uur (!) was het meer dan waard.

Daarna nog naar het schildpadden beschermingscentrum. Vind ik hele vette beesten, maar hoe wel er van de 1000 nieuwe maar 8 blijven leven mochten ze niet mee en ook niet geaaid worden.

Dan even cultureel doen: stadswandeling Galle. Volgens de lonely planet, mijn bijbel, in 3-4 uur te doen. Nou ik kan je verzekeren, 1,5 uur kan ook prima. Kerkje in, VOC logootje daar, muurtje op en muurtje af. Klaar is Kees.

Dan reizen met de bus. Drie tjokvolle plaatselijke bussen. Maar met versiering en een gezellig muziekje (waardoor de helft van de bagageruimte door geluidsboxen wordt ingenomen) en een prima prijs: 1,80 voor 5 uur bus. En iedereen is even behulpzaam: where you go? Come, come with me. Ze wachten zelfs tot de bus vertrokken is en jij dus weer op je volgende plekje komt.

Druk komt overigens ook doordat 1 mei een feestdag is. Dan trekt iedereen er op uit. En feesten doen ze hier graag. Zo vieren we zeer binnenkort de geboorte, verlichting en sterfdag van Budda. Allemaal op 1 datum en dat is volgens mij vooral een noodzakelijk kwaad (al mogen we wat mij betreft kerst en Pasen ook best combineren) er waren geen dagen meer over. Eens per maand vieren we namelijk ook dat het volle maan is met een full moon party (logische naam) en oud en nieuw hebben ze hier ook pas net achter de rug

Zo ben ik nu in Tissamaharama in een geweldig mooi hotel met zeer aardig personeel. De baas maakt elke dag een praatje en laat gratis rotti en lime juice naar mn Kamerlid brengen wanneer ik van safari kom.

Die safari. In het centrum werd ik aangesproken door een man. Hij stond in de lonely planet en dat bleek ook uit zijn papieren. Hij was vriendelijk en behulpzaam en zeker niet opdringerig. Zn prijs was wel erg hoog. Ik moest echter beide safaris die ik wilde gelijk boeken ivm reserveren in het park zelf. Klonk ook nog wel logisch en dus deed ik toch maar de fikse aanbetaling.

Toen wist ik nog niet dat ik deze man de volgende dag bont en blauw geslagen terug zou zien, moest dreigen met de politie, drie stoere en drie minder stoere mannen het hoofd moest bieden en mn geld terug moest eisen. Alles gelukt, om maar vast wat mensen gerust te stellen.

De volgende ochtend kwam deze man natuurlijk niet opdagen. Lichte paniek voor 2 minuten en toen besloten langs de politie te gaan. Ik had tenslotte een naam, adres en telefoonnummer. Maar ik kwam toevallig langs het echte safarikantoor en vroeg daar of ze deze man kenden. Ja, oplichter die hun logo's namaakte, te veel geld vroeg en hun een slechte naam bezorgde. Er kwamen vier mannen en ze gingen bellen en me helpen. Ze gingen hem bellen, maar hij nam niet op. Straks dan maar samen naar de politie, maar nu eerst op safari. Ik mocht met hun mee.

Maar onderweg belde mijn mannetje eindelijk terug. Zijn jeep was stuk. Maar er kwam iemand anders mij meenemen. Had ik natuurlijk geen zin meer in. Dus veel gedoe en geruzie bij de ingang van Yala NP. Uiteindelijk ging ik toch maar mee, want dan zou deze man mij helpen mn geld terug te krijgen. In zijn halfgare jeep zat al een andere, elders opgeluchte Duitser.

En de safari was geweldig: wilde zwijnen, apen, buffels, , krokodillen, olifanten en een luipaard. Helaas deze laatste te kort om te kunnen fotograferen. Prachtig landschap en hoe wel het dak soms van de jeep viel, had het nog langer dan deze 7 uur mogen duren.

Toen op weg om mn geld terug te halen. Na lang wachten kwam die gast zonder geld maar duidelijk in elkaar geslagen. Hij wilde met een zielig verhaal komen, maar daar had ik geen zin in en dat maakte ik duidelijk. Het was duidelijk dat hij zich in mij vergist had, toch geen dom vrouwtje alleen. Toen ik voor de 2e keer dreigde met de politie en aanstalte maakte om te gaan, kreeg ik plots de sleutels van zijn tuktuk als onderpand terwijl hij geld ging halen. Was ik zomaar eigenaar van een tuktuk geworden.

Inmiddels kwam er een boze vrouw, werd de eigenaar van het shabby hotel boos op mij en toen weer niet omdat het mij niet interesseerde, leerde ik over de problemen van mijn mannetje, hoe mijn safarigenoot was opgelicht in het chiqueste hotel hier, waren zijn groepje stoere en minder stoere vrienden ook wel klaar met dit figuur en zijn eeuwige shit en leerde ik over nog meer problemen.

Uiteindelijk heb ik maar een deal gesloten. Die gast bleef eeuwig weg om het geld te zoeken en had dat dus duidelijk niet meer. Ik heb nu de helft terug en een gratis safari met de driver van Yala naar Bundala NP gekregen. Ik heb hem nog wat wijze levenslessen mee gegeven, ik ben tenslotte juf, en uiteindelijk zijn we goed uit elkaar gegaan.

Vandaag dus gratis naar Bundala NP. Een klein maar erg mooi natuurpark. Veel vogels gezien, waaronder een lepelaar en een haan die absoluut geen haan genoemd mag worden, maar er toch echt uitzag als een haan. Ook nog 2 krokodillen, dus mijn dag kon niet meer stuk.

O ja, op de weg terug natuurlijk nog wel even aangehouden door de politie voor te hard rijden en gevaarlijk inhalen...

Vroeg in de middag (de dagen beginnen hier dus vroeg en daardoor kun je veel doen) heb ik mijn ik-fiets-altijd-en -overal tocht gemaakt. Een vrouw met blond, kort haar, knalroze zonnebril op een fiets, dat trekt hier bekijks. Dus overal zwaaiende mensen en vragen where you go? What's your name? Super leuk!

Nu is het vandaag zondag, een vrije dag en dus druk. Je moet dus niet bang zijn en iedereen voorrang gaan geven en gaan zitten afwachten. Je moet gewoon gaan en je mengen tussen de andere fietsers, auto's, safari-jeeps, tuktuks, nog meer tuktuks en natuurlijk koeien. Werelds!

En nu heb ik een middag vrij. Moeilijk voor mij, maar gelukkig heb ik alles wat ik wilde doen hier gedaan, behalve mn boek uitlezen, dus dat komt goed uit.

Natuurlijk was het allemaal wel even eng, met al die creepy figuren, maar er waren steeds ook eeerlijke en nette mensen die achter mij stonden en wel klaar waren met alle ellende die deze gast veroorzaaktes. Het is weer een ervaring erbij en een spannend verhaal ;)

Maar Sri Lanka blijft een te gek land waar ik intens van geniet en ik hou er wel van dat er steeds iets gebeurd. Kortom: never a dull moment!