Napal: prachtig en luguber
Door: blueeyes
Blijf op de hoogte en volg Corinne
29 Juli 2010 | Nepal, Kathmandu
Hoi allemaal,
Na 4 uur wachten hebben wij eindelijk de computer bemachtigd, dus hier een verslagje van de afgelopen dagen. Niet te lang want we moeten op tijd slapen. Morgen om 5 uur op voor de, papa dit kun je beter even niet lezen, vlucht over de hymalaya met natuurlijk de Mount Everest.
Goed waar was ik gebleven. O ja, Lumbini de geboorteplek van Boeddha. Tja, het was leuk dat je er kon zelf kon fietsen maar verder was er niet heel veel aan. De rest van die dag trouwens ook niet, want we moesten zo'n 10 uur in de bus zitten naar Pokhara.
De weg daar naartoe was trouwens wel echt prachtig. Dwars door de bergen die nu prachtig groen zijn. Tot zover niets mis met de regentijd dus.
Echter aangekomen in Pokhara, de plaats met prachtig uitzicht op de Hymalaya, regende het hard. Toen we gingen eten regende het nog harder en toen we terug liepen naar het hotel was de hobbelweg verandert in een rivier. M'n onitsuka tigers zijn dus verzopen en ik ben ook nog gevallen. Gelukkig niet kopje onder, maar wel mn been geschaafd. Gelukkig was zuster Daphne ter plaatse. Maar die schoenen he, dat was latiger. Ze zijn nu bijna droog en stinken. Moet ik dus weer naar die winkel op de Heerengracht. Zo balen. Als dat nog maar kan na die dure mountain flight...
De volgende dag gingen Daphne en ik hiken, want we hadden geen zin in weer een stadstoer langs tempels, forten en andere interessant heden. Maar het regende nog steeds en de beklimming was zwaar. Bovenaan was er geen Hymalaya te zien, alleen maar wolken. Later trokken die wel weg, dus we hebben wel mooie foto's maar geen besneeuwde bergen. En toen moesten we nog drie uur afdalen. Zo'n gids op zn teva sandalen voorop, bijna rennend over de gladde en halve traptreden naar beneden en wij met knikkende knieen daar achteraan. Overal diepe afgrond en wij maar glibberen over het mos en de bladeren waarmee die natte trapjes bedekt waren. Was blij toen we heel beneden stonden. En nu kunnen we bijna niet lopen van de onwijze spierpijn, terwijl er over twee dagen weer een tocht op het programma staat.
Gelukkig brak aan het einde van de dag de zon door en zagen we toch nog toppen van 7000 meter en sneeuw.
De volgende dag met een bus vol katerige mensen (een van de groepsleden was 18 geworden en dat vier je met veel drank) naar Kathmandu vertrokken.
Het hotel heeft de langzaamste bediening van de hele wereld en volgens de groepsleden komt dat omdat het Nepalezen zijn en die kunnen nou eenmaal niet zo goed een hotel runnen als dat wij Nederlanders dat kunnen. Wij zijn ook helemaal niet arrogant ofzo...
Vandaag een stadstoer gemaakt naar 1 van de pleinen vol tempels en de levende godin gezien. Dat is een kleuter van 5 die van haar familie is weggehaald naar een uitgebreide verkiezing. Wij vinden dat zielig, maar ik denk dat zij en haar familie erg trots zijn op de uitverkiezing. Het was in elk geval bijzonder om haar te zien, want dat maakt niet iedere toerist mee.
Daarna twee stoepa's bekeken en toen naar de heilige rivier van Nepal waar de Nepalezen worden gecremeerd. En Suus, dit keer was er van alles te zien en je mag van de Nepalezen zo veel foto's en film maken als je maar wilt. Wij kwamen net toen er iemand werd klaargemaakt, op de houtstapel werd gelegd en werd aangestoken. Er omheen branden nog drie vuren en 1 was klaar en de restjes daarvan werden zo in de rivier geschoven. Het was heel luguber en naar om te zien, maar anderzijds ook wel opwindend. Jullie kunnen straks zelf oordelen want wij hebben foto's en film. Het is in elk geval niet iets dat je zo even van je afschud.
Nepal is dus een vreselijk mooi land, er is alleen 1 ding wat mateloos irritant is en dat is de roggel. Nepalezen maken er een sport van om zo goor mogelijk te roggelen. Hoe viezer de roggel, hoe groter de Nepalees zullen we maar zeggen. Bah!
Helaas geen foto's, want deze computer is daar echt te langzaam voor. Volgende keer hopelijk weer.
Dan nog even: van sommige mensen horen we een beetje weinig....Reacties dus graag als je je aangesproken voelt.
Moeder van Marjolijn bedankt voor de leuke reactie.
Papa en mama wel veel laten horen hoor of smsen want dat check ik ook, bereik is goed. Als ik niks hoor maak ik me zorgen.
Met onze buikjes gaat het redelijk. Elke maaltijd is het weer afwachten. Met Daphne ging het lang goed, maar is het nu iets minder. Met mij gaat het juist iets beter. Maar morgen kan het weer helemaal anders zijn.
Dikke kus
Daphne en Corinne
Na 4 uur wachten hebben wij eindelijk de computer bemachtigd, dus hier een verslagje van de afgelopen dagen. Niet te lang want we moeten op tijd slapen. Morgen om 5 uur op voor de, papa dit kun je beter even niet lezen, vlucht over de hymalaya met natuurlijk de Mount Everest.
Goed waar was ik gebleven. O ja, Lumbini de geboorteplek van Boeddha. Tja, het was leuk dat je er kon zelf kon fietsen maar verder was er niet heel veel aan. De rest van die dag trouwens ook niet, want we moesten zo'n 10 uur in de bus zitten naar Pokhara.
De weg daar naartoe was trouwens wel echt prachtig. Dwars door de bergen die nu prachtig groen zijn. Tot zover niets mis met de regentijd dus.
Echter aangekomen in Pokhara, de plaats met prachtig uitzicht op de Hymalaya, regende het hard. Toen we gingen eten regende het nog harder en toen we terug liepen naar het hotel was de hobbelweg verandert in een rivier. M'n onitsuka tigers zijn dus verzopen en ik ben ook nog gevallen. Gelukkig niet kopje onder, maar wel mn been geschaafd. Gelukkig was zuster Daphne ter plaatse. Maar die schoenen he, dat was latiger. Ze zijn nu bijna droog en stinken. Moet ik dus weer naar die winkel op de Heerengracht. Zo balen. Als dat nog maar kan na die dure mountain flight...
De volgende dag gingen Daphne en ik hiken, want we hadden geen zin in weer een stadstoer langs tempels, forten en andere interessant heden. Maar het regende nog steeds en de beklimming was zwaar. Bovenaan was er geen Hymalaya te zien, alleen maar wolken. Later trokken die wel weg, dus we hebben wel mooie foto's maar geen besneeuwde bergen. En toen moesten we nog drie uur afdalen. Zo'n gids op zn teva sandalen voorop, bijna rennend over de gladde en halve traptreden naar beneden en wij met knikkende knieen daar achteraan. Overal diepe afgrond en wij maar glibberen over het mos en de bladeren waarmee die natte trapjes bedekt waren. Was blij toen we heel beneden stonden. En nu kunnen we bijna niet lopen van de onwijze spierpijn, terwijl er over twee dagen weer een tocht op het programma staat.
Gelukkig brak aan het einde van de dag de zon door en zagen we toch nog toppen van 7000 meter en sneeuw.
De volgende dag met een bus vol katerige mensen (een van de groepsleden was 18 geworden en dat vier je met veel drank) naar Kathmandu vertrokken.
Het hotel heeft de langzaamste bediening van de hele wereld en volgens de groepsleden komt dat omdat het Nepalezen zijn en die kunnen nou eenmaal niet zo goed een hotel runnen als dat wij Nederlanders dat kunnen. Wij zijn ook helemaal niet arrogant ofzo...
Vandaag een stadstoer gemaakt naar 1 van de pleinen vol tempels en de levende godin gezien. Dat is een kleuter van 5 die van haar familie is weggehaald naar een uitgebreide verkiezing. Wij vinden dat zielig, maar ik denk dat zij en haar familie erg trots zijn op de uitverkiezing. Het was in elk geval bijzonder om haar te zien, want dat maakt niet iedere toerist mee.
Daarna twee stoepa's bekeken en toen naar de heilige rivier van Nepal waar de Nepalezen worden gecremeerd. En Suus, dit keer was er van alles te zien en je mag van de Nepalezen zo veel foto's en film maken als je maar wilt. Wij kwamen net toen er iemand werd klaargemaakt, op de houtstapel werd gelegd en werd aangestoken. Er omheen branden nog drie vuren en 1 was klaar en de restjes daarvan werden zo in de rivier geschoven. Het was heel luguber en naar om te zien, maar anderzijds ook wel opwindend. Jullie kunnen straks zelf oordelen want wij hebben foto's en film. Het is in elk geval niet iets dat je zo even van je afschud.
Nepal is dus een vreselijk mooi land, er is alleen 1 ding wat mateloos irritant is en dat is de roggel. Nepalezen maken er een sport van om zo goor mogelijk te roggelen. Hoe viezer de roggel, hoe groter de Nepalees zullen we maar zeggen. Bah!
Helaas geen foto's, want deze computer is daar echt te langzaam voor. Volgende keer hopelijk weer.
Dan nog even: van sommige mensen horen we een beetje weinig....Reacties dus graag als je je aangesproken voelt.
Moeder van Marjolijn bedankt voor de leuke reactie.
Papa en mama wel veel laten horen hoor of smsen want dat check ik ook, bereik is goed. Als ik niks hoor maak ik me zorgen.
Met onze buikjes gaat het redelijk. Elke maaltijd is het weer afwachten. Met Daphne ging het lang goed, maar is het nu iets minder. Met mij gaat het juist iets beter. Maar morgen kan het weer helemaal anders zijn.
Dikke kus
Daphne en Corinne
-
29 Juli 2010 - 18:07
Mai Sarah:
Lieve Corinne en Daphne,
Mooi om te lezen!
Was dat godinnetje Kumari??
Kussen,
Mai Sarah -
30 Juli 2010 - 06:34
Naomi:
Lieve alletwee,
Weet niet of ik me aangesproken moet voelen maar bij deze ff een reactie :))
Geniet enorm van al jullie avonturen, leuk om alles te volgen. Volgens mij zijn jullie met volle teugen aan het genieten, super om te lezen.
Nog heel veel plezier, doe voorzichtig!!
Dikke kus Naomi -
30 Juli 2010 - 07:47
Christine Moeder Van:
Hee Daphne en Corinne
WAWAW wat een heerlijk verhaal en ik moet zo verschrikkelijk lachen om je verhaal je schrijft echt heel hilarisch! haha ik zie alles heel beeldend voor me ook al is het 35 jaar geleden dat ik door Nepal reisde, er lijkt niets veranderd. Die vlucht die jullie maken nu op dit moment denk ik is heel gaaf en stoer dat jullie dat doen. Ik ben zeer benieuwd naar de foto's want wie kan dit van het hoogste dak van de wereld maken!!! 7000 meter wat een topervaring lijkt me dit. Jouw ervaring tijdens het lopen in de bergen met de gids is identiek aan mijn ervaring ... die lui RENNEN met dikke bagage over de de bergtoppen voor je uit.... een wonder voor ons en voor hun een doodgewoon dagelijkse routine!!Ik had in mijn vorige reactie een fout gemaakt in de weblog van Marjolein (die een mooie aanvulling is op jullie reisweblog) hier het juiste adres van hun zelfde reis:www.marijnenmarjolein.aroundtheglobe.nl
Blijven schrijven!! want het is een machtig avontuur wat je hele leven bij je blijft als één van de mooiste herinneringen met cultuur, mensen en natuur!! Lieve groet en ik kijk alweer uit naar jullie volgend reisverslag!!
-
30 Juli 2010 - 09:26
Rinda En Rene:
Lieverds, tjonge tjonge wat een belevenissen. Juliie doen allemaal dingen die ik ook wel wil, maar dan moet ik een beetje opschieten.
Niet zeggen maar doen.
Die vlucht over de Himalaya moet een herinnering worden om nooit te vergeten.
Ze denken dat er nog een verschrikkelijke sneeuwman woont, maar die is al jaren lang niet meer gezien. Volgens mij kunnen Chinezen beter rochelen, dan die Nepalezen, ik zal het hem vragen aan Sjoerd.
Hier is het suf en saai, maar gelukkig hebben we jullie verslagen. Dikke kus van ons -
30 Juli 2010 - 10:22
Linda:
Hey lieve meiden!
Zo weer even een berichtje van mij:)
Zoveel avonturen in twee weken...Wat een ervaringen allemaal! Ben ook superbenieuwd naar alle foto's!
One week to go! Enjoy!!!
Ik had Daphne nog ff een smsje gestuurd net maar weet niet of ze deze kan ontvangen..
Hoop dat jullie zo de laatste week nog even goed en gezond voedsel binnenkrijgen...
Tot gauw!
Liefs van Lin -
30 Juli 2010 - 18:01
Suus:
Ieuwieuwieuwieuwieuw dooie mensen ieuwieuwieuwieuwieuw. Mag ik die filmpjes straks overslaan?? Klinkt wel alsof jullie je exercise krijgen daar, heel goed! En geef toe; het is leuker dan de sportschool! ;) Ik ben benieuwd naar de foto's van de bergen, gaaaaaaf!!
Wel cool dat ze daar ook de roggel hebben (laat me raden, daar heb je vast ook foto's en filmpjes van?)! En ik maar denken dat Amsterdammers van middelbare leeftijd daar het beste in zijn...
Dat verhaal van dat meisje is idd een goed voorbeeld van cultuurverschillen, denk ik...dat je van je kindje van 5 een instituut laat maken. Maar goed, 'wij' hebben dan natuurlijk weer schoonheidswedstrijden voor kindjes, dus tja...
Fijn om te horen dat jullie buiken ups en downs hebben en niet alleen een permanente down! Ik zal duimen voor ups! :D
(hmmm, da's ook iets waarvan ik nooit had gedacht dat ik ooit zou doen, duimen voor jullie stoelgang... ;) Zoals ik al zei, vakanties en andere prioriteiten. :P )
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
