Bovenop de wereld en ver daaronder

Inmiddels ben ik al weer heel lang weg uit Kuala Lumpur. Hoogtijd dus om m'n belevenissen aldaar, m'n verblijf in Taman Negara en Tioman op schrift te stellen.

Na een late vlucht naar KL vanuit Brunei (het vliegveld daar is net zo vaag als het land zelf: heel lang in de incheck rij zonder dat er veel mensen voor jou zijn, betalen om weg te mogen, compleet lege winkels met zwaar verveeld personeel, heel lang wachten op een ijsje) was het hostel zo gevonden. Maar de nacht was kort...

Want om gratis kaartjes te scoren van de Petronas Twintowers moet je rond half 7 in de rij staan. Dus ik om half 6 op en keurig als eerste daar. Hing er een bordje dat er tegenwoordig betaald moet worden... Toch een dipje voor een rasechte Hollander ;) Maar ik was de eerste, dus tijd genoeg om een ATM te zoeken. Pasje erin, pincode toetsen, bedrag en... Niets. Ik zou wel iets verkeerd hebben gedaan dus nog een keer proberen. Had ook niet echt opgelet wat het ding zei...Maar weer niets... Volgende ATM. Weer niets. Nog een: saldo ontoereikend... Lager bedrag proberen. Saldo ontoereikend. Paniek! Er moet meer dan genoeg geld op de rekening staan. Geskimmed??? Dan maar geld halen in het hostel, maar dan grijp ik naast een kaartje; er mag maar een beperkt aantal mensen naar boven! Kortom: stress!!!

Uiteindelijk loop ik, op weg naar m'n hostel, langs een HSBC bank waar ik nog een keer probeer te pinnen en... Raak. Niets te kort aan saldo. Gewoon keiharde cash. (Inmiddels heb ik heel veel mensen gesproken die hier niet kunnen pinnen met een Rabobankpas en 1000 ringgit per dag met een ABN pas wat bij veel mensen tot problemen leidt.)

Opgelucht terug gesneld naar de kassa van de Twin Towers en na anderhalf uur wachten een kaartje bemachtigd met studentenkorting (die UvA pas is toch verrekte handig). Nog even een Indiër er van weten te overtuigen dat ik echt niet voor wilde kruipen maar gewoon even op de grond wilde zitten. Het slingerparcours naar de daadwerkelijke kassa getrotseerd en daarna naar boven. Eerst naar de skybridge en daarna naar de 86ste verdieping op zo'n 325 meter. Super gaaf. Foto's zijn helaas een stuk minder agv de smog.

Hierna ben ik oa naar het birdpark geweest. Een hoogte punt volgens de reisgids en m'n Maleisische chauffeur in Miri, maar eigenlijk niet meer dan een verwaarloosde vogeltuin. Overslaan wanneer je Nederlandse dierentuinen gewend bent is mijn advies.

De volgende dag 280 treden beklommen naar de batucaves. Uiteraard gereisd met de lokale bus. Best leuk voor een halfuur al zijn de overdosis aan apen op een gegeven moment alleen nog irritant. Brutaal en agressief.

Toen met de taxi naar het FRIM voor de canopywalk aldaar. Chauffeur probeerde me uiteraard op te lichten (vroeg 140 ringgit voor de rit maar ik heb uiteindelijk 30 betaald) en daarna de beveiliging ook. Dus van beide iets gezegd en zelf maar naar het info centrum gelopen. Was de canopywalk gesloten...

Omdat ik niet meer met de taxi wilde ging ik lopen. Heel ver en niemand wist waar het station was voor de KTM. Uiteindelijk heb ik dus toch maar een taxi genomen en dit keer had ik een hele aardige chauffeur die vond dat dat de vorige taxichauffeur en het FRIM heel fout bezig waren wilden ze in de toekomst toeristen blijven trekken. En dat tijdens de ramadan! Mopper, mopper, mopper.

Terug in de stad besloot ik een kappertje te pakken want m'n haar was te lang en door het vochtige weer hing het als een dode hamster op m'n hoofd. Over de kapper ben ik zeer te spreken: kopje thee, tijdschriftjes, 2x wassen en föhnen, uitgebreide hoofdmassage en styling. Het in zepen van het haar ging uiterst vreemd, maar de kapper vond het weer vreemd dat ik het vreemd vond. Uiteindelijk heb ik voor alles 50 ringgit betaald en dat is nog geen 12 euro. Daarvoor kun je nog eens gaan!

Toen snel naar het Swiss Inn want daar zou ik paps ontmoeten. Samen een bustochtje gemaakt en heel lang gezocht naar het Titiwangsa meer, maar eenmaal aangekomen stond de zon perfect om foto's te maken van de skyline van KL.

Na het eten de nightmarket geplunderd: nieuw lacoste shirt, dr dre koptelefoon en rayban zonnebril voor zo'n 25 euro. Geen geld ;)

Volgende dag in een privé busje langs wat bezienswaardigheden, lekker shoppen en daarna de KL Tower op. Minder hoog dan de Petronas Towers maar beter uitzicht! En daarna mocht ik nog even over ET circuit van Sepang scheuren in de F1 simulator. Vet!

De volgende dag gingen paps en ik weer ieder ons eigen weg. Met m'n zware tas vet ver reizen naar het busstation voor de bus naar Taman Negara. Bus vol... Dat was even flink balen want daar had ik geen rekening mee gehouden. Gelukkig bleek er nog een bus van een andere maatschappij te gaan, maar daar konden ze niet vertellen of ze daar wel heen gingen en of er nog plek was. Dus maar in de rij en hopen dat de bus, die op het punt stond te vertrekken, dat niet zou doen. 5 minuten later was ik gelukkig op weg.

Vervolgens ging in het volgende dorp de bus ook niet en zou de lokale bus pas heel laat gaan zodat ik de boot naar Taman Negara (een hoogtepunt aldus de reisgids) zou missen. Dan maar wat meer geld uitgeven aan een taxi en toen mocht ik ook nog mee met de enige vrouwelijke chauffeur. Wat een geluksdag!

De boot tocht was vet met een houtenbootje door prachtig oerwoud. Beetje lang dus na 2,5 uur zat ik niet alleen in een houten boot maar had ik ook een houten kont.

M'n hotel was echt vreselijk, maar er schijnt niet veel beters te zijn in Taman Negara; ik hoorde iedereen om me heen klagen (lekker in het Nederlands, want Nederlanders waren er veel). Dorpje zelf is schattig en eigenlijk meer een uitgebreide camping met zandpaadjes en drijvende restaurants waar het eten redelijk is en spotgoedkoop.

Diezelfde avond de 4WD safari gedaan door de palmplantages. Super leuk want ik mocht op het dak zitten. Dat is leuk als dat ding hard over de gewone weg rijdt maar of the road nog leuker. Ben er slechts twee keer bijna afgegleden en dat verhoogde alleen maar de pret. Twee luipaardkatten en een civetkat gezien. De gids vond het wel vreemd dat niemand foto's maakte van sprinkhanen... Ook heb ik geleerd dat vogels 's avonds ook gewoon slapen.

Volgende dag zelf 3 uur door de jungle geploeterd. Viel wat tegen omdat ze in dit oudste regenwoud (alles in Maleisië is het oudste of het grootste ter wereld) mooie, houten paadjes hebben aangelegd en de langste canopywalk ter wereld (!) in onderhoud was. Was ik daar nu juist voor gekomen. Je kon hem wel deels lopen dus dat maar gedaan.

O en wat was dat eng! Loop je dus op zo'n 80 meter hoog over een heel smal plankje dat soms los zit met naast je alleen een provisorisch gestikt vangnetje. Ik dacht dat de highropes van Overasselt eng waren (wat met goede gids uiteindelijk reuze mee viel), maar dit vond ik wel eng. Maar voor ik het wist was het klaar en dat vond ik ook nogal teleurstellend... Dus toen nog maar een berg beklommen.

'S middags twijfelde ik even of ik een dorp zou bezoeken met de oorspronkelijke bewoners van Maleisië. Maar ik heb al in zo veel landen dorpshoofden en zielige kinderen gezien dat ik gekozen heb voor de trip met boot door de stroomversnellingen en zwemmen. Super leuk, super nat en aardige mensen leren kennen. Veel beter dan cultureel verantwoord een dorpje bezoeken.

Volgende dag met diezelfde mensen terug naar het busstation. Was de bus weer vol (ook al was er niemand te zien...) Heb ik een taxi gedeeld met 2 andere Nederlanders en zijn we in de volgende plaats op de bus gestapt.

Stonk enorm in die bus en op het moment dat we ons hardop afvroegen of de airco zou werken wisten we alle drie het antwoord: nee en daarom stinkt het hier zo. Toen waren de 2,5 uur die volgden wel heel lang. Nog erger: toen we uitstapten bleek de airco voor in de bus wel te werken...

Vervolgens met paps meegereden in een taxi naar mersing en vandaar uit de volgende dag naar Tioman vertrokken. Precies een halfuur na aankomt zat ik in een hokje met een dik boek voor me aandachtig naar een videofilm te kijken ivm de open water PADI duikcursus.

Na braaf studeren, uren theorie en zwembad en 4 open water duiken op zo'n 12 meter onder de zeespiegel (waarbij 2 haaien en een zeeschildpad zijn gespot) volgde het examen en... PADI in the pocket! Geslaagd! En duiken is echt heel erg leuk om te doen en zeker niet eng. Raad ik iedereen aan. En duikers zijn hele leuke, vriendelijke en grappige mensen aldus de PADI video ;)

Maar na ruim 2 dagen alles in het teken te hebben gesteld van duiken was het tijd voor weer even 'ouderwets' snorkelen. Coral Island was de bestemming en stelde zeker, ondanks het matige weer en de gehuurde flippers in twee verschillende maten, niet teleur.

De volgende dag de cross-island walk gelopen dwars door de jungle. Niets geen mooie paadjes dit keer maar flink klauteren. Helemaal mijn ding dus. Onderweg aapjes en een slang gespot. Aangekomen aan de andere kant nog even gezwommen en ruzie gemaakt met de taxichauffeur en daardoor geld bespaard!

En dan was het moment weer aangebroken waarop paps en ik voor de laatste maal deze vakantie uiteengingen. Jammer, maar aan de andere kant gaat de aandacht van de Maleisiër dan weer uit naar dat alleen reizende Hollandse meisje. Mijn vader is hier namelijk mateloos populair... Dat komt a) omdat hij Engels spreekt op het niveau van de Maleisiër en b) omdat hij oud is. Door het eerste ben je hem soms tijden kwijt omdat hij druk in gesprek is met caissières en obers over kinderen, kleinkinderen, vakanties, enz. Maar het 2e is het meest frustrerend: meneer krijgt overal korting omdat hij vandaag 64 is geworden. En niet alleen bij bezienswaardigheden; niet zelden krijgt hij 50% korting op de eetrekening...

Na een hele dag reizen en vooral wachten (plus een kwaad briefje achtergelaten te hebben bij het geboekte hostel) verblijf ik nu in een prima hotel in Melaka. En dat is echt een hele vreemde stad, maar daarvoor: zie m'n status update op Facebook.

Morgen over land terug naar Singapore. Shoppen en fietsen is de bedoeling en dan op naar huis en m'n verjaardag!