Een enerverende reisdag

Hoi allemaal,

We zijn sinds gisteren in Agra en vertrekken vanacht weer met de nachttrein.

Gister hadden wij een meer dan enerverende reisdag.

Om 8 uur vertrokken we. Na zo'n 3 uur gingen we een verlaten mogolstadje bekijken. Lekker op het heetst van de dag en de zon begon te schijnen zodra we uitstapten.

Daph en ik hadden geen zin in een gids dus informeerden we bij Raj hoe laat we weer bij de uitgang moesten staan. Hij wees ons de plek en de tijd waar de bus zou verschijnen. Daph en ik klommen en klauterden een uur door de stad en gingen toen op de aangewezen plek wachten op het busje dat ons terug moest brengen. Alleen.... dat busje kwam niet en de groep kwam ook niet meer. Uiteindelijk zijn we maar gaan lopen. Maar omdat we op de heenweg niet hadden opgelet wisten we bij de t-splitsing niet meer welke kant we op moesten. Een guard wees ons de weg. Maar ja? Kan je die vertrouwen? Gelukkig bleek de weg te kloppen.
Natuurlijk stond de hele groep al te wachten, maar Raj deed alsof zijn neus bloedde. Dus confronteerden wij hem zelf maar even met zijn foutieve info. Dat waaide hij een beetje weg. We waren wel boos en vullen misschien nog een klachtenformulier in, want als we wel verkeerd waren gegaan had dat minder kunnen aflopen.

Iet wat geirriteerd gingen we eten. Weinig voor veel geld. Toen kregen we de rekening en hoewel Daphne en ik hetzelfde gegeten en gedronken hadden, scheelde beide rekeningen toch 40 roepie. Dus maar even vragen. Ach, de tax was vergeten dus er kwam nog 40 roepie bij de andere rekening bij. Dan betaalden we opeens 90 roepie tax per persoon. Beetje veel leek mij. Nee, nee, de tax was 12,5 %. Nu is 12,5% van 290 geen 90 roepie. Dus wij dat even uitrekenen en weer klagen. Toen werd de tax op 50 roepie gezet. En zo konden we een halfuur later toch met de bus mee.

Dan 's avonds maar even eten bij de Pizzahut. (Achteraf geen goed idee, gezien de conditie van onze buikjes nu). Weer een belevenis.
Sommigen van jullie kennen de Maccie bij de Munt. Stel je voor dat het personeel opeens achter de counter vandaan komt, muziek aanzet, in een rijtje gaat staan en gaat dansen. Niet voor te stellen dat dat ooit gebeurd bij deze Mac. Maar wel bij de Pizzahut in Agra hoor. We wisten niet wat we zagen toen de mannen een hilarisch dansje gingen opvoeren. We hebben film en kunnen het ook demonstreren. Dus bereid je maar vast voor.

Toen we weggingen werd ik opeens op m'n schouder gtikt. Stond ik oog in oog met Irma, de secretaresse van het Huygens. We wisten niet van elkaar dat we naar India en Nepal gingen! Echt raar als je zo ver weg bent om dan een bekende tegen te komen. Vorig jaar had Daphne hetzelfde.

Vandaag voelden we ons stukken minder toen we om 5 uur opstonden voor de Taj Mahal. Diaree... Nu gaat het wel, geen pijn meer.

De Taj Mahal was ook weer zoiets. Tuurlijk kregen we weer een gids. First the rules for Taj Mahal. You cannot bring choclates, lighters, electronic devices, except video en photo camera's, but no ipods, phones en calculators. I repeat you cannot bring choclates, lighters, electronic devices, except video en photo camera's, but no ipods, phones en calculators. En 5 minuten later dezelfde riedel. Wij lagen echt in een deuk. I repeat! Calculators??! Wie heeft die bijzich?

De Taj zelf was bijzonder leuk om te zien. Het liefdesverhaal spreekt tot de verbeelding net als de droevige afloop. De opdrachtgever Shah Jahan sterft in het gevang met het graf van zijn geliefde (de Taj) gereflecteerd in de spiegel. Raj dacht dat we er wel drie uur wilde blijven. Goddank vond de rest van de groep 1,5 uur ook ruim genoeg.

Vanmiddag fort Agra bezocht in de hitte. Ik kan er niets over vertellen. Helaas. Ik kan niet naar een gids luisteren als ik in de brandende zon sta.

Vanavond de nachttrein. We vertrekken om 24.00 maar de nachttrein kan best 4 (!) uur vertraging hebben.

Heel erg bedankt voor jullie reacties. Leuk om te lezen. Blijven sturen dus. Hoop ook vanuit Varanassi tot jullie te komen.

Dikke kus

Daphne en Corinne