Tuktuk, stoelendans en meer

Hoi allemaal,

Omdat we morgen doorreizen en ik niet weet of we dan weer internet hebben hier alvast het volgende verslag. Trouwens er gebeurd hier genoeg om een boek te kunnen schrijven!

Sinds gisteravond zijn we op pad met tuktuk chauffeur Max, van tuktuk Max en Lucy (Lucy je snapt waarom we deze hebben gekozen).

In India bestaat er slechts 1 verkeersregel en die luidt: linksrijden (wat overigens niet altijd heel consequent gebeurd; er zijn momenten dat je even tegen het verkeer in moet).
Dit is ook de enige regel die Max hanteert. Max houdt er van om als eerste overal aan te komen. Dat betekent dat je mag snijden en veel, heel veel moet toeteren. Gisteravond waren wij dan ook als eerste bij het restaurant. Mooi wat andere tuctuc afgesneden, op het nippertje het paaltje midden op de weg gemist en rechtsom de rotonde genomen (in India moet dat natuurlijk ook andersom); dit alles is geoorloofd in de strijd om de andere 6 tuktuks te verslaan.

Max' motto luid: enjoy life. Daarom parkeert hij expres zijn tuktuk bovenop anderen, liefst wanneer daar net mensen uitstappen. Jessine kreeg de schik van haar leven en bleef 5 minuten bevroren in haar tuktuk zitten, Max lag helemaal dubbel.

Vandaag raceden we naar de Tuktuk van Max om met hem de rit naar de Monkey temple af te leggen. Maar Max deed het vanmorgen rustig aan. Wel moesten wij zijn gastenboek lezen en hem vertellen hoe geweldig andere mensen hem wel niet vonden om er vervolgens zelf iets in te moeten schrijven.

Voordat we naar Gaitor (oud crematorium voor Haradja's) gingen, vroegen we Max wat hij ondertussen had gedaan. (Tuktuk's wachten gewoon totdat je klaar bent om naar huis te gaan. 3 uur onderwg zijn kost voor ons samen 3,5 euro... Jaja zo kan dat ook gemeente Amsterdam). Max had gepraat, gegeten en ...gedronken.

En dat laatste werd al snel duidelijk, Max was weer helemaal de oude. Om te laten zien hoe zielig hij Nederlanders vind (wij moeten altijd op die slome fiets) reed hij eerst een fietser klem tegen een muur. Daarna reed hij bijna een moeder met twee kinderen plat om totslot slippend tot stilstand te komen voor de voeten van een ander kind. Toen hij ook nog luid toeterend door de bocht ging was het de politie te veel, we mochten naar de kant en papieren laten zien. (Eigenlijk bestaat er hier geen politie, dus naar 100 roepie smeergeld gingen we weer verder). Helaas door dit oponthoud kwamen wij als 2e aan...

Dan de Indiaase cultuur. Gister gingen we eten met muziek en gelukkig toch danseressen ;-) Ze gingen de cherrydans opvoeren. Maar Daphne had verstaan chair dance (Engels spreken ze hier maar vraag niet hoe). Dat vond ze zo apart, dat mensen hier dat ook deden. Toen zetten de gids ook nog werkelijk de stoelen aan de kant, dus Daphne ging er eens lekker voor zitten. Later lagen we helemaal in een kreuk toen het cherry dans bleek te zijn. Wat de dans precies met kersen te maken had blijft echter een raadsel: vooral veel potjes op het hoofd en draaien maar.

O en monkey temple? Wat dat is? Nou gewoon de Apenheul maar dan Indiaase stijl. Leuk met een tempeltje erbij waar idereen geld van je wil. Bijvoorbeeld om het marmer te herstellen. Marmer wat er helemaal niet is. En overal apen natuurlijk die lekker worden bijgevoerd zodat ze niet weglopen.

Verder weer veel armoede vandaag. Bedelende kinderen die alleen een broekje vol gaten aan hadden en heuse sloppenwijken. Natuurlijk kregen we de geur er gratis bij.

Het crematorium was wel een prachtige tempel. Ook erg rustgevend. Scheelde ook dat de zon inmiddels fel scheen.

's Middags lekker zwembadje en daarna samen wezen shoppen per tuktuk. Niet Max, dus gelijk een afslaande motor en een botsing met een fiets...

WE zijn nog steeds gezond al hadden we vanmorgen beide darmklachten. Het is weer over. Vanavond lekker tosti in het hotel, want al dat Indiaase eten lusten wij toch niet.

Morgen Taj Mahal! Tenminste als er geen beroemdheid is of een Bollywoodfilm wordt opgenomen want dan is hij dicht. Pech gehad betekent dat in India.

Heel veel liefs

Daphne en Corinne